Vandaag kreeg ik onverwacht gezelschap: Klaos, de spouwmuis van een paar huizen verderop. Een oetdagerd mannetje, een beetje eigenwijs, maor goe volk. Hij had heurd dat ik achter een stukkie kees an zat en kwam mie ‘advies’ geven. Nou ja, advies… meer zoiets as: “Bertus, geef op, daor komt toch niks van.”

Maor ik dacht: Wat weet doe der nou van? Ik heb al te ver kommen om op te geven.

We hebt samen nog een stuk of wat bakstienen verschoven en een gangetje breder maakt. Toen Klaos weer vertrok, zei hij: “As ’t lukt, geef mie dan een kruimel.” Ach, dat zien we dan wel.

’t Kees lag nu echt vlakbij. ’k Kon ’t bijna proeven.