Vandag rook ik iets vreemds: pindakees. Dat betekent maar één ding — muizenval.

Kloas was meteen enthousiast. “Kom op, Bertus, dit wordt lachen.” Ik: “Lachen? Doe bent gek!” Hij: “Joa. Dat klopt.”

Er stond een glimmende val midden onder het fornuis. De mensen dachten zeker dat wij dom waren. Kloas ging er vlak veur zitten en begon de val uit te schelden. “Ja kom dan! Kom maar dan! Pak ons dan!” Hij deed dat accent dat hij altijd doet als hij stoer wil lijken.

En verrek — toen hij de val subtil aantikte met een stokje dat hij vond, KLAP! viel het ding dicht. Geen pootje van ons ertussen. Kloas stak z’n borst vooruit alsof hij een held was.

We aten de pindakeesrestjes op (kiek, zo dom bint we niet) en liepen door. Ik dacht stiekem: Kloas is misschien een idioot… maor wel mien idioot.