Klaos kwam weer langs. Hij zei: “Bertus, ik heb rondverteld dat jij een schatkaart hebt.”

Ik: “Dat hoefde nou toch gien iddereen te weten!”

Hij: “Te laot.”

Maor Klaos kwam ook met nieuws. Hij had an ’t andere eind van de spouw een gat vond’n dat precies past bij een symbool op mien kaart. Dus we daor hen. Onderweg was er wat gedonder — een steen zakte weg, en Klaos glee bijna een verdieping omlaag. ’k Heb hem nog net bij zien staart pakt. Hij mompelde: “’t Is gien pretje, dit avontuur van die van jou.”

Bij ’t symboolgat vond ik een kei mooi stukkie olle kees. Sterke geur, brokkelig, machtig spul. Klaos kreeg ok een knap’n kruimel. En weet ie wat? Daarna begon hij zowaar te glimlachen.