Ik zal joe wat vertellen. Vandaog gebeurde mij wat dat mie nog nooit eerder overkommen is. Ik zat mooi op mien vaste warm plekkie bij de verwarmingsbuis, lekker een stukkie kees naor binnenschuiven, toen ik opeens een zacht gepiep hoorde. Ik draaide mien koppie om, en daor — tussen twee steentjes deur — zag ik heur: Lammertien.

Een lichtgries muuske, oog’n rond en klaar, neusje dat trilde as een motorplaat. “Ja ben jij Bertus?” vroeg ze. “Joa, dat bin ik,” zei ik, met mien stem een octaaf hoger dan normaal.

Ze glimlachte — en ik zweer joe, de spouw was ineens twee keer zo licht.

Die avond praotten we een tiedje, aten samen een kruimel kees, en ik dacht: Bertus, dit is wat bijzonders. Pas maar op dat je niet plat valt van verliefdheid.